Taimtim Na Panalangin

Tila tuod sa pagkakaluhod si Aling Inocencia. Magkasalikop ang kanyang mga palad, taimtim na hinahaplos ng patpat niyang hinlalake ang bawat butil ng nanlalagkit na rosaryo. Walang patid ang pagkibot ng kulay tabako niiyang mga labi. Wala siyang ibang nakikita kundi ang duguang paa ng plastik na imahe ni Hesus sa altar; wala siyang ibang naririnig kundi ang alingawngaw ng sariling bulong at hininga.

Nakaikid sa sulok ng kalan ang isang ahas, walang katinag-tinag ang ulong nakaamba sa pagtuklaw. Labas- pangil namang pumorma ng pagdamba ang pusang nasa pasamano ng kalan. Sa isang iglap, kasabay ng matinis nitong angil, lumipad ang pusa. Bahagyang nasalat ng paa nito ang umigkas na ulo ng ahas.

Umalimbukay ang abo sa atip na kogon ng kalan nang bumalandra ang pusa sa dating kinaroroonan ng ahas. Agad nitong ikinalmot ang mga paa sa harap para salagin ang ulos ng katunggaling nakapulupot na sa kabilang dulo ng pasamano. Hangin ang nahagip ng pangil ng ahas pero humampas ang leeg nito sa panga ng kasukatan ng lakas.

Sumadsad ang pusa sa kabilang tungko ng kalan. Lumigwak ang umuusok na kape mula sa nadumpog nitong takure. Kidlat na umekis-ekis ang ahas sa sawaling dingding. Sumirit ang init sa talampakan ng pusa, sinunggaban nito ang ulo ng ahas na agad namang nakailag.

Sumalpok sa dingding ang pusa. Tumilapon sa ere ang gasuntok na bagang dumikit sa paa nito at nahulog sa pugad ng manok na nakasabit sa gilid ng kalan.

Nagulantang ang naglilimlim na inahin, nagpuputak at ikinampay ang mga pakpak. Napaypayan ang baga, umusok ang dayami sa pugad. Sa ilang saglit, sinagpang ng apoy ang tayantang na dingding at atip ng kalan.

Patuloy sa pag-usal ng panalangin si Aling Inocencia. Walang tinag, nakapako ang titig at tinig sa duguang paa ni Kristo sa altar, taimtim ang dalanging ipag-adya ang kanyang kaluluwa sa apoy ng impyerno.